Birgir Sigurðsson - kveðja frá starfsfólki
Birgir Sigurðsson, rithöfundur, leikskáld og heiðursfélagi Leikfélags Reykjavíkur lést á Landspítalanum í Fossvogi 9. ágúst sl. Birgir var á 82. aldursári.
Birgir fæddist í Reykjavík 28. ágúst 1937. Hann lauk kennaraprófi
frá Kennaraskóla Íslands árið 1961. Hann stundaði tónlistarnám við Tónlistarskólann
í Reykjavík um árabil áður en hann hélt til Amsterdam til að nema söng. Birgir
var blaðamaður á Tímanum frá 1961-64. Hann starfaði sem kennari og skólastjóri
við nokkra skóla þar til hann helgaði sig alfarið ritstörfum. Eftir Birgi
liggur fjöldi ritverka; leikrit, skáldsögur, ljóð, þýðingar og fræðirit.
Þekktasta leikrit Birgis er án efa Dagur vonar, sem frumsýnt
var hjá Leikfélagi Reykjavíkur í Iðnó árið 1987 og gefið út á bók sama ár.
Leikritið var síðan endurflutt í Borgarleikhúsinu árið 2017 við gríðarlegar
vinsældir enda áhrifamikið og vel skrifað og ein glæsilegasta leikhúsklassík
sem við eigum. Leikritið var tilnefnt til bókmenntaverðlauna Norðurlandaráðs
árið 1989 og hefur verið sýnt víða um heim. Fyrsta leikrit Birgis, Pétur
og Rúna, vann 1. verðlaun í samkeppni Leikfélags Reykjavíkur árið1972
og vakti mikla athygli. Meðal annarra leikrita hans eru Skáld-Rósa,
Selurinn hefur mannsaugu sem frumsýnd voru af Leikfélagi
Reykjavíkur.
Grasmaðkur, Óskastjarnan og Dínamít
voru flutt í Þjóðleikhúsinu. Síðasta leikrit Birgis, Er ekki nóg að elska? var frumsýnt á Nýja sviði Borgarleikhússins árið
2015.
Birgir var einnig mikilhæfur þýðandi en eftir hann liggja þýðingar á fjölmörgum leikritum, þeirra á meðal Nóttin er móðir dagsins eftir Lars Norén, Barn í garðinum eftir Edward Albee og einnig Glerbrot eftir Arthur Miller og Köttur á heitu blikkþaki, eftir Tennessee Williams. Auk þess þýddi Brigir nokkrar skáldsögur.
Birgir gegndi varaformannsstöðu Rithöfundasambands Íslands 1982-1986 og var á þessu ári gerður að heiðursfélaga sambandsins. Hann var forseti BÍL frá 1985-87 og sat í stjórn Listahátíðar og úthlutunarnefnd Kvikmyndasjóðs.
Starfsfólk Borgarleikhússins þakkar Birgi Sigurðssyni fyrir samveru og mikivægt framlag hans til íslenskrar leiklistar og vottar fjölskyldu hans innilega samúð.